Dom Benedictine

Het ontstaan van de Dom Benedictine voert terug tot de Renaissance toen een Venetiaanse monnik, van de Abdij van Fecampe "Dom Bernardo Vincelli", een elixer creëerde van 27 verschillende planten en kruiden die waren verzameld uit alle windstreken. Dit elixer werd gedronken aan het hof van de Franse koning "Frans I" en is mede daardoor erg populair geworden. Deze drank werd tot het eind van de 18e eeuw door de Benedictijner monniken gefabriceerd. Door de verwarring en chaos tijdens de Franse Revolutie is het recept bijna verloren geraakt. In 1791 kocht een notabel uit Fecamp een 16e-eeuws manuscript met het recept voor het elixer. Het manuscript kwam in zijn bibliotheek terecht, waar Alexandre le Grand (een ver familielid) in 1863 het recept bij toeval terugvond. Het lukte hem om het recept te ontcijferen en de likeur opnieuw te maken. Hij moderniseerde het recept en noemde het Benedictine. Zijn likeur werd al snel populair: in 1873 bereikte de productie bijna de 150.000 flessen per jaar.

Door een langdurig productieproces en de zorgvuldige bereidingswijze is Dom Benedictine van constante kwaliteit. Na distillatie van de likeur in koperen ketels volgt een lange rijpingstijd in grote eikenhouten vaten in donkere kelders. De gebruikte kruiden voor de fabricage van Benedictine zijn onder andere: angelica, hysop, jeneverbes, mirre, saffraan, aloë, arnica, thee, tijm, koriander, kruidnagel, citroen en kaneel. Deze kruiden geven Dom Benedictine zijn speciale smaak en aroma. De totale lijst van kruiden is 'fabrieksgeheim'.